De Circulaire #13

Wat zag Barrie?

Op de allerlaatste echte Koninginnedag, 30 april 2012, kwam Barrie de aap opeens in mijn leven. Een Boliviaans doodskopaapje, maar dan in knuffelbare vorm. Waarom een volwassen man een apenknuffel nodig had wist ik niet helemaal, maar ik accepteerde het maar als een vreemde speling van het lot.

In het begin was het nog grappig, zo'n aap, maar toen ik Barrie wat langer had begon me iets op te vallen. Barrie had niet die stompzinnig gelukkige blik in zijn ogen die de meeste knuffels hadden. Barrie keek verslagen, verschrikt, zelfs doodsbang.

Barrie had iets meegemaakt. Barrie was getraumatiseerd .

Was hij verstoten door zijn vorige eigenaar? "Jop" stond er op het labeltje, geschreven in het handschrift van wat alleen maar een jongetje kan zijn die zichzelf te oud vindt worden voor knuffelbeesten. Was Jop vervelend tegen hem geweest? Had Barrie sensuele gesprekken afgeluisterd bij de buren? Inbrekers gespot? Huiselijk geweld ervaren? Wat had Barrie gezien ?

We weten het nog steeds niet. Daarom stel ik nou de vraag aan jou. Geef je suggestie door, en ik maak een compilatie van de beste suggesties. Barrie is je er ook vast dankbaar voor.

Klik hier om je suggestie door te geven .

Hay's activiteiten van de afgelopen twee weken

Naast alle andere fascinerende activiteiten van de afgelopen twee weken (lees elders in deze Circulaire ) vond ik ook nog ergens tijd om bij de Volkskrant te werken en bij te dragen aan:

• de videoreeks Zijn we in oorlog?
• deel twee ( Bangladesh ) en drie ( Groenland ) van de klimaatspecials .
• een productie met een Correspondentkoppengenerator -waardige kop: Deze man verloor zijn dochters door een drone-aanval. Nu klaagt hij Nederland aan .

De meest royale prijs van de afgelopen vijftien jaar

• De lakeien in het paleis kwamen tijdens de borrel langs met dienbladen met telkens dezelfde samenstelling: een aantal glazen wijn, jus d'orange, spa rood en letterlijk één glas bier. Voor die ene verstokte bierliefhebber. Of voor het plebs, dat mag u zelf beslissen.
• Aan de andere kant: er werden wel gewoon bitterballen en kleine saucijzenbroodjes uitgedeeld in plaats van kaviaar en oesters.
• Het is wel echt heel maf om de royal s een keer in het echt te zien. Je hebt ze al je hele leven op televisie, munten en ansichtkaarten gezien, en opeens zitten ze drie meter voor je op een stoel.

De meest immersive ervaring van het afgelopen jaar

Eind november, je kan er de klok op gelijk zetten, gebeuren er altijd twee dingen: de intocht van Sinterklaas én het International Documentary Festival Amsterdam (IDFA).

Door een nogal vreemde samenloop van omstandigheden (lees Circulaire #12) zat ik in de jury van de Doclab-competitie , de plek voor de zogenaamde digital storytelling projecten. In totaal moest ik 29 projecten bekijken.

Daarna konden we fijn als jury gaan discussiëren over intrigerende vragen als: wat is in hemelsnaam digital storytelling?

Want het is nogal gek omdat je zoveel verschillende vormen hebt: games, websites, VR-films, audio-ervaringen en zelfs complete installaties die geen digitaal equivalent hebben.

En dat zit dus allemaal in één competitie met twee prijzen.

Het klinkt allemaal lastig om te vergelijken, maar eigenlijk valt dat wel mee. Ook bij een digitaal project gelden dezelfde objectieve regels als bij een traditionele documentaire: is het geluid verstaanbaar? Is het beeld aantrekkelijk? Is het een goed verhaal?

Dan heb je nog de termen. Bij documentaire hebben mensen een duidelijke aanname, of dat nou terecht is of niet: een stuk video van ongeveer een uur wat geen acteurs heeft en beschouwend van opzet is.

Maar bij digitale documentaires hebben mensen helemaal geen beeld, en dat komt ook door de verscheidenheid aan media. Aan de ene kant van het spectrum heb je bijvorbeeld een 'traditionele' webdocumentaire als Life on Hold , met tien videoportretten van Syrische vluchtelingen. Maar aan de andere kant heb je iets als Famous Deaths , een installatie waarin je de laatste minuten van een beroemdheid meemaakt in geur en geluid, terwijl je in een koelcel ligt. En beide projecten vallen onder die brede noemer: digital storytelling .

De valkuil voor veel projecten is complexiteit. Omdat dingen kunnen , betekent nog niet dat het moet . De beste projecten deden één ding, en deden dat goed.

Bijvoorbeeld de winnaar van de 'grote' prijs, Drawing Room , van Jan Rothuizen en Sara Kolster. Het is een 360-graden film die optioneel in VR (Virtual Reality) bekeken kan worden, helemaal getekend, waarin je alleen maar kan klikken en slepen (of je hoofd draaien) om rond te kijken.

Someone Else , de winnaar van de 'kleine' prijs, was zo mogelijk nog simpeler. Jijzelf en iemand anders, die samen luisteren naar een opgenomen stuk audio van 45 minuten op een iPod. Je krijgt instructies wat je moet doen, en je moet vooral veel naar buiten kijken en observeren. Ondertussen wordt je opgeroepen om met vreemde mensen te gaan praten, en zodoende meer van elkaar te begrijpen.

Een hele menselijke, simpele ervaring, die toch bijzonder immersive is.

Leuks van het internet van de afgelopen twee weken

• Zo leuk is dat eigenlijk helemaal niet, stiekem een komkommer achter een kat leggen .
• Randall Munroe, de held achter de briljante internetstrip XKCD , legt voor The New Yorker de theorieën van Einstein uit met de 1000 meest gebruikte Engelse woorden: The Space Doctor's Big Idea .
• Die clip van Drake? Eigenlijk liftmuziek , ontdekte Heinze, als je elke eerste beat achter elkaar plakt.
• Iets voor mannen en vrouwen die van vuur houden: een vuurtornado in slow motion .
• Je kunt tegenwoordig voor $5 een computer kopen, de nieuwe Raspberry Pi Zero .
• Hoe een tweet met de tekst " Hoe verzin je zo'n domme naam voor een lipstick " tot een kop als " MENSEN ZIJN WOEDEND OVER KWETSENDE NAAM LIPSTICK " kan leiden. Of: 5 dingen die de media doet om woede te creëren .
• Scott Hurff schreef een goed stuk over 'awkward user interfaces', en hoe je ze kunt fixen .
• Hoe erg zou het zijn als we per ongeluk een zwart gat zouden maken ?
• Techno family (video, 21s) is echt een leuke nieuwe meme .
• Hoe de atoombom toch nog voor iets goeds heeft gezorgd: het kunnen dateren van de cellen in je lichaam (pas op: audio).
• En nog een Wikipedia-dingetje: de Vlaamse fotograaf Michiel Hendryckx zet zijn beste foto's voor nop op Wikipedia. Sandra v roeg waarom .
• Een olifant die kan pianospelen (soort van).
• En om af te sluiten: dit filmpje laat zien hoeveel buffels van elkaar houden .

De beste katten -en dierengifjes van de afgelopen twee weken