Ja hallo. Ik heb dus een documentaire gemaakt van een uur maar die kunnen jullie niet zien. Dus ik vroeg Sonja om er een column over te schrijven. Ik heb ook wat dingen gemaakt voor de Volkskrant en geen hackathon gewonnen. Én ik heb een geweldig gifje van een parkiet die uit een schoen komt. Ik zou deze editie van De Circulaire dus maar eens gaan lezen, als ik jou was.

---

Vijf jaar later

In deze nieuwsbrief schrijf ik vaak over projecten waar ik aan heb gewerkt, en die iedereen dan kan bekijken. Maar deze week heb ik iets aparts. Een film met een zeer beperkt publiek van slechts zeven mensen: mijn beste vrienden. In 2012 besloten we om elkaar te interviewen en de beelden pas vijf jaar later terug te kijken, in 2017.

De documentaire we maakten krijgen jullie dus niet te zien. In plaats daarvan schreef Sonja Alferink, met wie ik de film samen maakte, deze gastcolumn over het project.

Hay zit op de bank in het kleine huis van zijn moeder in de oude Nijmeegse volkswijk Hengstdal. Voor het raam hangt een vaal oranje rolluik, aan de keukenmuur, al heel lang, een oude reclameposter voor peren. Naast de tv staat een oud Chinees theeblikje, waar we vroeger al ongevraagd dropjes uit haalden.

We kwamen hier vaak en graag, onze Montessorischool stond even verderop. Bij Hay werden nooit zo veel vragen gesteld. Zijn moeder ontving ons hartelijk en vroeg elke dag ‘of de vrienden bleven voor het eten’. Maar verder was het er stil. Televisie op de achtergrond, boek op de bank. Een vader die af en toe binnenstruinde op zoek naar een viool die moest worden af gebouwd.

De meesten van ons kenden elkaar van de schoolkrant, een stel zoekende zielen, aan elkaar gekoppeld door onze geliefde docente Nederlands die vond dat een Montessorischool niet zonder eigen schoolkrant kon. We noemden ons blaadje The Full Monty met de pretentieloze ondertitel: De Naakte Waarheid. We hadden grote plannen, we zouden schrijvers interviewen, een eigen tijdschrift oprichten, de literatuur in of de journalistiek. Elke zaterdagavond kwamen we samen in café Cinemariënburg, dat bestond toen nog, voor speciaal bier en gewoon om er de tijd door te brengen.

Wiens idee het was om, zo’n tien jaar later samen 5 jaar later te gaan maken, weet ik niet precies. In ieder geval was het tijdens de Vierdaagsefeesten in de zomer van 2012, dat we in dat oude huis in Hengstdal met een simpele spiegelreflex de eerste interviews opnamen. Hay filmde, ik stelde de vragen. Over de politiek, over het leven, over elkaar. ‘Hay heeft als eerste kinderen’, zei Maaike. ‘Sonja woont met haar lesbische vriendin aan de gracht’, voorspelde Stef. ‘Misschien run ik wel een B&B in India’, dacht Jutta. Allemaal nog onder de 30 en in de prettige veronderstelling dat vijf jaar de eeuwigheid besloeg.

Maar natuurlijk vlogen die vijf jaren voorbij. Afgelopen herfst keken Hay en ik voor het eerst de beelden terug. Hengstdal had plaatst gemaakt voor een prachtig appartement in Amsterdam Centrum. Met uitzicht over het spoor en over het water zagen we hoe Jonas’ voorspelling dat Roemer premier zou worden, niet was uitgekomen. Tegen de verwachtingen in bestonden er wél nog politieke partijen. Matthijs van Nieuwkerk was bovendien verre van in de vergetelheid geraakt.

Maar daarover ging het natuurlijk niet, toen we in oktober iedereen bijeen riepen voor een blik op die beelden van vijf jaar geleden én een nieuwe reeks interviews. Het ging over verloren liefdes, geluk en ongeluk, romances en bromances. Over zieke ouders en hoe die rollen zich langzaam aan het omdraaien zijn. Hoe de geboorte van kinderen de relatie met je ouders verdiept en je als partners eindelijk niet meer bang bent om van elkaar te houden. Over worstelingen met het leven, depressies en ‘idiote’ sociale angsten. Maar ook over ernstig ziek zijn en wat het met je doet als een beste vriend je dan iedere dag een gedichtje stuurt. Hoe je er mee omgaat als je partner geen kinderen wil en jijzelf wel.

En over dromen, ja, hoe die kennelijk niet voorbehouden blijven aan jonge vriendengroepen maar ook aan die van later, hoe ze met je meegroeien en zichzelf herdefiniëren, of gewoon nog dezelfde zijn als toen. Hoe er in essentie niets veranderd is maar toch ook weer wel, omdat niemand je vroeger vertelde dat de bakker je geen brood verkoopt voor dromen.

‘Thee’tje?’ vraagt Hay met de laptop in zijn hand. Na weken van monteren is de film eindelijk af. ‘Wel een hoop werk voor een film met een publiek van zeven mensen he?’, zeg ik. ‘Ja’, knikt Hay. ‘Maar wel een prachtig document voor later.’

Sonja Alferink is journalist en tekstschrijver. Ze schreef recent over vakanties in Noord-Korea .

Wat ik de afgelopen twee weken deed

Ik deed mee aan de Hackalod , een hackathon waar apps worden gemaakt met data van erfgoedinstellingen. Vorig jaar won ik met een bot , dit jaar niet. Ik heb wel iets tofs gemaakt op basis van de website Cinema Context , die alle bioscopen in Nederland vanaf 1875 tot 1960 heeft gedocumenteerd. Hopelijk kan ik in een van de volgende Circulaires laten zien wat ik er van heb gemaakt.

De beste linkjes van het internet

Techniek en media enzo

• U kent ze wel, palen met knoppen met gezichtjes bij de uitgang van winkels en op vliegvelden waar u op kan drukken om aan te geven hoe het beviel. Die palen worden geleverd door het Finse bedrijf HappyOrNot. De informatie die het oplevert blijkt een stuk nuttiger te zijn dan je denkt .

• The Daily , de podcast van de New York Times , bestaat een jaar. Hoe maken ze die podcast eigenlijk ?

• Meer dan vijfduizend websites van de Britse overheid deden het afgelopen weekend iets raars: als je ze bezocht werd je computer gebruikt om cryptogeld, zoals bitcoins, te minen . Een populaire plugin die op die sites werd gebruikt om teksten aan blinden en slechtzienden voor te lezen was gehackt. Veiligheidsexpert Scott Helme legt uit hoe dat kwam en hoe je dat op je eigen site kan voorkomen .

Serieuze journalistiek enzo

• Keiglad , het inmiddels 17 jaar oude filmpje over botsende auto's op een gladde weg in Eindhoven is bij elke winterse bui weer een hit op het internet. Maar hoe gaat het nu met de mensen uit het filmpje? Niet zo goed, want ze zijn doodgeschoten of zitten een gevangenisstraf uit van 18 jaar .

• Vulture sprak uitgebreid met de 84-jarige muzieklegende Quincy Jones, de producent van onder andere Michael Jackson's Thriller. Zeer onderhoudend, want Jones neemt geen enkel blad voor de mond: Rock ain’t nothing but a white version of rhythm and blues, motherfucker .

• En als je dat interview gelezen hebt kun je ook een interview met de interviewer van dat interview lezen: This is kind of like the PG-13 version of what the conversation was actually like .

• Dit is een heel leuk artikel , want het gaat over een Nederlands woord dat geen enkele andere taal (meer) heeft, en wat we toch de hele dag gebruiken (en in deze zin staat).

Lol enzo

• Als je QWOP al afschuwelijk vond kun je nu je lol op met een zo mogelijk nog dommer spelletje van dezelfde maker: Getting Over It with Bennet Foddy . En als je dan heel fanatiek bent en naar beneden valt gebeurt er dit .

• Doven van Reddit, wat zijn gebaren die mensen maken maar iets betekenen in gebarentaal ?

• Je denkt dat het een facade van een huis is, maar er zit een metro achter .

• Trouwe lezer Charlotte tipte een artikel met een artist impression van een gerenoveerde woontoren in Amsterdam. Heel fraai, maar wat doet dat paard daar op het balkon ?

De beste katten, honden en parkietengifjes

Zoals altijd verzameld door de geweldige Lotte Belice, die op het moment dat ik dit schrijf een fantastische spaghetti bolognese aan het maken is!

Als je geen geld hebt voor een maneki neko kun je altijd nog een kat nemen.

Ik wou dat ze in de kroeg net zo snel waren als deze parkiet.

En dat moment dat je naast iemand in de trein zit die smakt, stinkt of in z'n neus aan het peuteren is.

Dat was het!

U denkt nu misschien: "goh, wat een leuke nieuwsbrief". Dan is dit hét moment om deze nieuwsbrief aan iemand door te sturen die u kent en nog géén abonnee is. U schrijft dan: NEEM IN GODSHEMELSNAAM EEN ABONNEMENT OP DE CIRCULAIRE ! Alvast bedankt!

26 februari verschijnt De Circulaire #62 . Doei!