De Circulaire 204: de spatiële editie

Oi! Dankzij een trouwe lezer kon ik tijdens het Koningsdag-weekend een Vision Pro proberen, de nieuwe VR-bril van Apple die geen VR-bril mag heten. Ik hád natuurlijk in het Vondelpark mensen €100 kunnen vragen om dat ding een kwartier te gebruiken. Maar in plaats daarvan besloot ik dat ik beter een recensie kon schrijven in uw favoriete nieuwsbrief.

Maar natuurlijk kunt u die recensie gewoon overslaan en direct doorgaan naar de Songfestivalbingo, de linkjes of de gifjes.

Veel virtueel plezier met deze Circulaire !

Moet je een Vision Pro kopen?

Om maar gelijk de vraag boven dit stuk te beantwoorden: nee, als deze Vision Pro beschikbaar wordt Nederland moet je 'm niet kopen. Behalve als je professioneel VR-ontwikkelaar bent of te veel geld hebt ( mag ook hier heen , alvast bedankt).

Maar de belofte die dit apparaat toont is indrukwekkend. En daarom des te meer reden om er wel in te duiken. Het is een kijkje in de toekomst, als over een paar jaar verbeterde versies van dit apparaat op de markt komen die je misschien wél moet kopen.

Ok, de Vision Pro dus. Het is een VR-bril van Apple. Het ding ziet eruit als een soort luxe skibril. Je betaalt er dan ook 3500 dollar voor, en op dit moment kun je ‘m alleen kopen in de VS. Gelukkig kon ik ‘m gratis uitproberen.

Apple noemt de Vision Pro zeer bewust géén VR-bril maar een spatial computing device . Je kunt dan ook zo'n beetje alles doen wat je ook kan op een iPhone of MacBook: op het internet browsen, foto's en video’s bekijken, en aantekeningen maken. Alleen dan dus op allemaal zwevende vensters die je op willekeurige plekken in je huiskamer kan neerzetten.

En je kunt de dingen doen waar VR-brillen voor gemaakt zijn: 'immersieve' ervaringen waarbij je 360 graden om je heen kan kijken. Dinosaurussen aaien. Achter het doel zitten bij een voetbalwedstrijd. Boven een krater vliegen. De ervaringen die al jaren kunnen op andere VR-brillen, zoals de Meta Quest, HTC Vive of Valve Index.

Ik heb een hoop van die VR-helmen opgehad in de afgelopen jaren. De Vision Pro is met afstand technisch de meest geavanceerde. Je voelt gewoon dat er kwaliteit op je hoofd zit. Als je 'm voor het eerst opzet heb je een gekke ervaring. Het is net alsof er heel dik glas inzit: je ziet gewoon de normale wereld om je heen. Tot je beseft dat dit dus een videobeeld is. De zogenaamde passthrough , waardoor je niet de hele tijd tegen dingen aanbotst. De kwaliteit van dat beeld is, en sorry voor dit Gen-Z woord, ziek goed . Teksten zijn scherp, je kunt zelfs enigszins je telefoon bedienen als je ‘m op hebt. Ook is er geen enkele vertraging tussen je bewegingen en het beeld. Daardoor word je niet, zoals bij sommige andere brillen, misselijk.

Ook het geluid is geweldig. Bij veel andere helmen heb je vaak oncomfortabele plastic oorschelpen of moet je een losse koptelefoon opdoen. Apple heeft speakers gemaakt die net boven je oor zweven, waardoor je niks hoeft op te zetten. Dat werkt verrassend goed. Het gevolg is wel dat mensen om je heen dat geluid ook kunnen horen.

De besturing is ook de beste die ik tot nu toe in een VR-helm heb gehad. Je kijkt naar dingen en 'klikt' vervolgens met je vingers door je duim en wijsvinger even tegen elkaar te drukken. Dat gaat met heel veel precisie. Je kan op die manier zelfs redelijk eenvoudig korte teksten tikken op een virtueel toetsenbordje.

Nog nét niet

Alles is geweldig dus? Nee. Op technisch vlak is de Vision Pro er nog nét niet. Het beeld is scherp, maar ik zou hier niet uren lang teksten op gaan lezen. En als je met je hoofd beweegt wordt de wereld een beetje wazig, het gevolg van het feit dat de Vision Pro alleen het beeld direct vóór je op hoge kwaliteit tekent. Dat valt minder op als je in een immersieve ervaring zit, maar als je veel rondloopt of in je woonkamer rondkijkt is het onhandig.

De helm zit comfortabel, maar het blijft een raar ding met een hoop straps en klittenband. De losse accu die is verbonden met een draad is minder irritant dan ik dacht, maar het blijft een zwaar blok dat je mee moet dragen. Je bril kun je niet op in de Vision Pro (mijn glazen besloegen) dus je moet speciale lenzen op sterkte laten maken voor in de bril. En ondanks dat het een kwalitatief mooi ding is had ik na een sessie van een klein uur toch wel hoofdpijn.

De belangrijkste vraag

De belangrijkste vraag voor mij is echter niet of dit ding technisch indrukwekkend is (ja) of dat je er een moet kopen (nee) maar: gaat dit apparaat ons leven veranderen en zo ja, hoe?

De introductie van de iPhone als eerste ‘moderne’ smartphone in 2007 heeft een enorme invloed gehad op het dagelijks leven. In 2022 had 91% van alle Nederlanders van 16 jaar of ouder een smartphone ( bron ). Alleen al door het feit dat er een hoop apparaten verdwenen uit je tas (een walkman/iPod, een foto/videocamera, een dictafoon, een plattegrond van de stad, etc) en omdat er enorme veranderingen zijn geweest in hoe we met elkaar communiceren en media consumeren.

De vraag is of we nu wéér voor zo’n revolutie staan. Want in 2007 was dat zeker niet vanzelfsprekend. Het duurde jaren voordat iedereen een smartphone had en het gebruik alomtegenwoordig was. Zou de Vision Pro een vergelijkbare revolutie kunnen veroorzaken?

Ik vraag het me af. Een aantal dingen heeft de Vision Pro (en andere VR-brillen) zeker niet mee. Ten eerste is dat je er voor de rest van de wereld bespottelijk uitziet met zo'n ding op. VR-brillen sluiten je af van de wereld. Vaak kun je wel de wereld zien (via een camera), maar anderen zien jouw ogen niet meer. De Vision Pro lost dit in theorie op met "Eyesight", een scherm aan de voorkant van de bril waarop jouw ogen te zien zijn. Leuk idee, maar het ziet er vooral griezelig en belachelijk uit.

De smartphone is een modeaccesoire geworden. Dat een apparaat niet alleen voor de nerds leuk is lijkt me essentieel voor acceptatie door het grote publiek. Ik zie dat met de Vision Pro nog niet zo snel gebeuren. Maar goed, de hele dag AirPods dragen is inmiddels ook gemeengoed geworden, dus wie weet.

Een ander probleem met de 'rest van de wereld' is dat ze niet mee kunnen doen. Het leuke van een smartphone (of een tablet) is dat je iemand anders dat grappige kattenfilmpje kunt laten zien. Bij een VR-bril gaat dat beduidend lastiger. En leuk dat je op een gigantisch scherm een film kan bekijken, maar je partner/kinderen/vrienden kunnen dat niet, behalve als ze ook zo'n dure bril hebben. Misschien dat dit op termijn het geval is en elk gezin met twee kinderen vier van de dingen in huis heeft.

Maar op dit moment is de Vision Pro een erg solitair product. Toepasselijk zit je dan ook in een volledig lege bioscoopzaal als je een film bekijkt in de ‘theatermodus’.

Toch lijkt me entertainment de toepassing waar de meeste toekomst in zit. Waarom zou je nog (TV)-schermen kopen als je ze op elke plek ter wereld virtueel kan ophangen? En daarop ook nog ervaringen kan hebben die veel toffer zijn dan wat mogelijk is op een plat scherm?

Want dat vond ik het meest indrukwekkende aan de Vision Pro: de 'immersieve' ervaringen. Dat zijn er nog niet zo veel. " Encounter Dinosaurs " is er een van Apple zelf die gratis beschikbaar is. Een vlinder en een groep dinosaurussen komen zo je woonkamer binnen. Het gaf me hetzelfde prikkelende gevoel dat ik het had toen ik voor het eerst een VR-film zag.

Uiteindelijk is de Vision Pro dus, ondanks dat Apple het zo niet wilt noemen, op dit moment vooral een hélé goede VR-bril. Ik kan niet wachten om op festivals toffe VR-films en ervaringen te zien die goede makers met dit apparaat gaan maken. En wellicht over een paar jaar ook thuis, als de prijzen zijn gezakt en de techniek is verbeterd.

Of spatial computing ook buiten die niche gaat komen? Het saaie maar eerlijke antwoord is dat de tijd het zal leren.

Als je meer wilt weten over de Vision Pro kan ik je de uitstekende video’s van Marques Brownlee aanraden en de recensie van John Gruber .

Met dank aan trouwe lezer LotteM van Q42 die mij hun Vision Pro liet uitproberen.

Songfestivalbingo

Ooit in het jaar 2016, toen je nog niet hoefde na te denken of je wel naar het Songfestival kon kijken vanwege Israël, maakte ik voor de Volkskrant Songfestivalbingo . Dat was zo’n succes dat ik het nog steeds elk jaar doe, maar dan wel met aangepaste inhoud van de hokjes.

Het werkt heel simpel. Je downloadt de PDF’s met de bingokaarten . Print ze uit en verdeel je ze over je vrienden. De enige regels zijn:

1. Kruis een bingohokje af als hetgeen wat in de hokjes voorkomt op het podium gebeurt, dus tijdens een performance.

2. Het maakt niet uit of dat gebeurt door een deelnemend land of een andere act.

3. Regel 1 is niet van toepassing als de actie uit het hokje duidelijk van toepassing op iets buiten de performances (b.v. met de mensen die de uitslagen per land doorseinen).

Of u gaat voor een volle kaart, of een regel, en of u dan de eeuwige roem wint of een halve fles jenever naar binnen moet werken laat ik graag aan u over.

Veel Songfestivalplezier!

De beste linkjes

• De Terra is een elektrische steen die met AI een wandelpad voor je uitstippelt. Of zoiets . (via Wendy).

• Bij Disney hebben ze een hele toffe vloer gemaakt voor hun pretparken: een loopband die alle kanten op kan .

• Dit is waarom u zo nodig moet pissen tijdens Koningsdag .

• Na meer dan 4.400 stemmen is nu duidelijk wat de beste podcast ooit is .

• HDFM is een nieuwe Nederlandse radiozender die helemaal wordt gegenereerd met AI .

• Salman Rushdie overleefde in 2022 een aanslag op zijn leven. Hij schreef er een boek over en het NRC interviewde hem (net zoals Ezra Klein ).

• Waarom is Google Search zo kut geworden? Dit artikel maakt vrij overtuigend duidelijk dat dit het werk is van één man: Prabhakar Raghavan .

• Wat is het geheim van een rustige geest? Een afschuwelijk auto-ongeluk krijgen .

• Waarom “abonneer je op deze podcast in je favoriete app” een radicale uitspraak is . (via David)

• Hoe komt het dat sommige groepen mensen zo goed bij elkaar passen, en wat is de rol van supercommunicators in die groep ?

• Alex recenseert Europese verkeersborden die waarschuwen voor overstekend vee . (via de Chef K.)

• Natuurlijk in Japan: een site waar je webcams kan bekijken die bij voederbakjes voor katten staan .

• Een soundboard met geluidjes van Michael Barbaro , de presentator van The Daily -podcast.

• Nick Hayes is 66, kleedt zich altijd in nette overhemden en maakt keiharde techno .

• In 1997 deden muzikanten een opiniepeiling naar wat mensen het meest haten in muziek. Het resultaat: “The Most Unwanted Song” met een kinderkoor, doedelzakken en een rappende operazangeres .

De beste kattengifjes

Op het moment van schrijven is Lotte Belice, de natuurvriendelijke Chef Kattengifjes bezig om onze geveltuintjes weer in orde te brengen. Gelukkig had ze ook nog tijd om wat kattengifjes op te graven!

Deze kat heeft een handig opstapje gevonden om water te drinken.

Goh, wie zou er toch aan de merengues hebben gezeten?

Deze kat controleert even of er nog indringers zijn.

En dat was het!

Op 13 mei 1806 werd in een Amerikaanse krant voor het eerst het recept voor een cocktail gepubliceerd. Daarom is het op 13 mei wereldcocktaildag. Vandaar een recept voor iets dat “Satanskoffie” heet en vrij goor klinkt dus ik heb het niet geprobeerd: meng in een hoog hittebestendig glas 2 el gembersiroop en een half borrelglas rum. Daarna tot net onder de rand vullen met hete koffie en garneren met slagroom met een beetje cacopoeder.

Maar als u geen zin heeft in Satanskoffie kunt u zich op maandag 13 mei ook tegoed doen aan de nieuwste Circulaire , die dan ook uitkomt.

Tot Sat(d)an!