De Circulaire #7

Hallo fijne lezers! Leuk, dacht ik twee weken geleden, een generator bouwen met koppen van De Correspondent . Dat heb ik geweten: ongeveer een miljard retweets en likes (bij benadering, jullie weten dat statistiek geen exacte wetenschap is) maar vooral: een verdrievoudiging in het ledenbestand van De Circulaire . Als ik voor elk nieuw lid een gebraden kippetje had moeten eten was ik nu dood geweest door een cholesteroloverschot.

Helaas kwamen al die nieuwe leden er achter kwamen dat de aanprijzing 'net zoiets als De Correspondent maar dan zonder journalisten en artikelen' niet alleen een grappig promotekstje was maar ook gewoon de bikkelharde waarheid: een slechte selectie van linkjes (rare video's van seksspeeltjes en poep-emoji's) en niet eens een fatsoenlijk kattengifje. Voor die mensen heb ik slecht nieuws: deze editie wordt niet veel beter.

Ook de mensen die al lid waren toen De Circulaire nog niet Rob Wijnberg- approved was roerden zich. Ik kreeg een paniekbericht waarom er afgelopen maandag geen verse editie was. Sorry Harry, een keer per twe e weken een nieuwsbriefje is alles wat er uit deze vermoeide vingertjes komt.

De emergente activiteit van de afgelopen twee weken

Het leek me wel weer eens leuk om kunst te maken, zodat ik eens van m'n laptop wegkom. Dat laatste is helaas niet gelukt want ik heb iets gedaan met Wikidata , de vrije database die iedereen kan bewerken. Klinkt bekend? Inderdaad, Wikidata komt uit dezelfde stal als Wikipedia, dus ook hier kun je als lid van het koninklijk huis schrijven dat je geen stoute dingen hebt gedaan . Alleen doe je dat niet met een zinnetje, maar met een property en een claim . Hoe dat allemaal precies werkt ga ik niet uitleggen, daar gebruik je Google maar voor (of, haha!, Wikipedia ).

Hoedanook, dat hele Wikidata zette me wel aan het denken: is een entiteit (Wikidata heeft er bijna 15 miljoen) meer dan de som van zijn delen? Als je nu alleen die properties laat zien, wat zegt dat dan over die dingen? De filosofisch-ethische implicaties laat ik verder maar even zitten (kijk de aflevering van Zomergasten met Simone van Saarloos nog maar een keer), ik nodig jullie slechts uit om te klikken, te kijken en te luisteren. Werkt het best in Chrome op een laptop met het geluid hard aan zodat de buren kunnen meegenieten!

Klik: Is anything more than the sum of its parts?

Hay's activiteiten van de afgelopen twee weken (in aflopende mate van algemene relevantie)

• Het drugsproject van de NOS waar ik aan heb meegewerkt ging live . En dat allemaal van jullie belastingcenten! Ik (ok, de website die ik mede heb ontwikkeld) was zelfs een fractie van een seconde op het Acht-uur journaal . Nu kan ik ook eindelijk ook op feestjes meepraten met mensen die 'op televisie' zijn geweest.
• Ik had vandaag mijn eerste rijles. Ja, ik ben 32, en ik heb nog steeds geen rijbewijs, shame on me . Anyway, ik dacht dus in al mijn naïviteit dat we eerst rondjes zouden gaan rijden op een parkeerterrein, maar niks ervan: gelijk de snelweg op! Raar hoor, als je een fiets gewend bent. Ik ga nu voortaan voor elke les luisteren naar Zanger Wesley om een beetje in de stemming te komen.
• Ik was gisteren discobowlen (ja, dat bestaat nog steeds in dit decennium). In plaats van de traditionele slappe frietjes en ijsjes met discodip heb ik gegeten bij het Japanse restaurant Senpachi op de Wielingenstraat in Amsterdam, heel handig gelegen op steenworp afstand van de bowlingbaan. Godverdehoeren mensen, wat heb ik fatsoenlijk Japans eten gemist sinds ik terug ben uit het land van de rijzende zon (lees Circulaire #1) . Senpachi heeft namelijk geen sushi maar juist al die andere dingen die de Japanse keuken zo fantastisch maakt: misosoep, gezuurde kimchi, yakitori, gegrilde makreel, noem maar op. Heerlijk. Ik heb als een klein kind zitten kraaien van blijdschap in het restaurant. Als je het restaurant op Foursquare opzoekt krijg je trouwens deze geweldige 'aanrader' als je eens een ander Japans restaurant wilt proberen. Ik stel voor dat Foursquare hun "You might also like" feature herdoopt naar "You might also hate".

De oplichterij van de afgelopen twee decennia

Zembla had afgelopen week een ontluisterende uitzending over hoe de Sociale Verzekeringsbank voor minstens 40 miljoen euro het schip inging met een brak ICT-system, gebouwd door de gladde jongens van Cap Gemini. Tragisch ook dat iedereen die een beetje de sector kent weet dat dit geen incidenten zijn: het businessmodel van de grote automatiseerders is het opleveren van in Indië geprogrammeerde troep voor belachelijke bedragen, en vervolgens schaamteloos meer geld vragen om er support op te leveren om de altijd aanwezige kritieke bugs te fixen.

Controle is er niet, de ambtenaren interesseert het toch niet. Bekijk de ambtenaar op 33 minuten in de docu die meedeelt dat hij niks afweet van ICT maar toch alles goedkeurt. Dit is de manier waarop elk jaar tussen de vier en vijf miljard verdwijnt in de zakken van de automatiseerders. Ter illustratie: dat is ongeveer 2% van alle uitgaves van de overheid. Je kunt er vier publieke omroepen van betalen. Alle jaarlijkse investeringen in de wegen en het spoor. Een halve krijgsmacht. Of alle Nederlanders een gratis iPad Mini geven, mét een gratis abonnement op De Circulaire (ik wens graag iedereen leuke kattengifjes).

Dat het allemaal een beetje mal is hebben inmiddels meerdere parlementaire commissies aangetoond, maar van een kordaat optreden is tot nu toe geen sprake . Hoe zorgen we ervoor dat we de komende twee decennia niet nog eens 100 miljard weg gaan gooien?

Leuks van het internet van de afgelopen twee weken

• Pitchfork compileerde de 200 beste nummers van de jaren tachtig .
• De Trans-Siberische spoorroute in één afbeelding met slitscan .
• Als je wilt weten hoe een oude slaperige Rotterdamse man er uitziet dan heb je geluk: daar is een Instagram voor (bedankt Wendy!).
• Voor iedereen die nog steeds denkt dat Garfield grappig is: kijk wat er gebeurd als je de stripjes naspeelt met echte acteurs .
• Een thread op Hacker News naar aanleiding van dit artikel waarin nerds vertellen over de meest achterhaalde infrastructuur waar ze ooit een klus mee moesten doen. Leuk als je het een beetje snapt. Anders waarschijnlijk vrij saai. In dat geval is er ook een filmpje: hoe de metro in New York nog steeds werkt met schakelborden uit 1930 .
• Weer eens wat anders dan grafiekjes over werkeloosheidscijfers of vluchtelingenstromen: een visualisatie van 8 jaar daten .
• Joardy legt in bijna 3 minuten uit wat zijn ideale vrouw is . Warm aanbevolen.
• Die lelijke foto van ex-Labour leider Ed Milliband die een sandwich eet heeft een eigen artikel op Wikipedia .

Het kattengifje van de afgelopen twee weken